In mijn recente werk (2020-2022) komen twee manieren van werken samen: het schilderen op groot formaat en het toepassen van de collagetechniek.

 

Mijn uitgangspunt is niet de visuele wekelijkheid, ik beeld niet iets af. Je zou mijn werk kunnen zien als sporen van herinneringen. De aanleiding kan iets zijn wat ik gezien heb, of gelezen, of gehoord. Het kunnen persoonlijke ervaringen zijn maar ook werken van anderen: schilderijen, fresco’s, tekeningen, teksten en muziekstukken. Nadat die dingen mij een tijd direct hebben beziggehouden, worden het mentale indrukken zonder tastbare vorm. Ze komen los van de zintuiglijke ervaring. Met dat soort indrukken wil ik zelfstandige beelden componeren, los van alles wat ons dagelijks omringt.

 

Schilderen is voor mij scheppen: uit niets iets maken. In de eerste lagen werk ik met pigment, konijnenlijm en dunne acrylverf. Ik gebruik geen foto’s of voorschetsen. Wat er op het doek of het papier gebeurt ontstaat op het moment waarop ik eraan werk. Hierbij wil ik het toeval maximaal de kans geven. Veel in dit proces gebeurt associatief. Het ene beeld komt bijna direct voort uit het andere. Deze manier van werken geeft mij de grootste vrijheid. Het geschilderde past niet altijd goed binnen het kader van het papier of het doek. Soms knip ik dan de interessante stukken eruit. Als ik op papier werk, dan worden dit meestal collages. Als ik op doek werk, dan span ik de uitgeknipte stukken op een kleiner spieraam. Daarna breng ik de laatste lagen aan met olieverf. Hierbij streef ik juist naar maximale controle. Met olieverf kan ik de exacte kleuren mengen die ik nodig heb om het doek af te maken en soms gebruik ik snippers papier om de juiste vorm te vinden. Op een intuïtieve manier zoek ik naar de essentie van het beeld. Ieder schilderij is een soort puzzel waarvan het voorbeeld ontbreekt. Geleidelijk aan wordt duidelijk hoe het geheel in elkaar moet passen. Het uiteindelijke resultaat is altijd intensiever en krachtiger dan het beeld waarmee ik begon.

 

Het is belangrijk dat de menselijke hand te zien is in wat ik maak. De bijna droge streek van een kwast, een spetter, of druipende verf, al die elementen duiden erop dat er een mens aan het werk is geweest. Op die persoonlijke manier wil ik met vorm en kleur bezig zijn. Het resultaat wordt abstract genoemd, maar het is verrassend dat er ook figuratieve elementen ontstaan.

 

In mijn meest recente werken is het verschil tussen voor- en achtergrond nadrukkelijker aanwezig. Er is daardoor meer suggestie van lagen en diepte. De kleurige vormen op de voorgrond zijn heel nauwkeurig geschilderd. Ze zetten zich af, of gaan juist op in een veel losser geschilderde achtergrond.

 

Het is mijn streven om schilderijen te maken die zich maximaal openstellen voor interpretatie; iedereen mag erin zien wat hij wil.

 

 

 

Liesbeth Bijkerk

April 2022