Werk Liesbeth Bijkerk is ‘meer dan de som der delen’
door Verily Klaassen
 
De werken van Liesbeth Bijkerk hangen prachtig in de projectruimte van Museum De Pont in Tilburg. Een beetje zoals het werk zelf; met precies de goede balans tussen intiem en afstandelijk, weliswaar abstract maar met warmte in het materiaal, onderzoekend en bevestigend tegelijk.
Met de expositie in Tilburg, een presentatie bij Galerie Schoots in Eindhoven en een publicatie over haar werk, werd 2007 een belangrijk jaar voor Bijkerk.
In eerste instantie werkte Bijkerk met verf op doek, maar daar stapte ze een aantal jaar geleden van af. Het werken op papier gaf haar meer vrijheid en bovendien besloot ze daarmee dat een compositie niet in één keer op het doek hoefde te staan.
 
Onderzoek en experiment voeren sindsdien de boventoon in haar werk. Op papier is het experiment sterker aanwezig dan het ooit op het doek het geval was. Bovendien kan ze het vel na beschildering ook in delen knippen om vervogens weer tot nieuwe composities te komen. Zo brengt ze een ‘vertraging aan in haar werkproces’ dat de kwaliteit ten goede komt.Hoewel ze bij de totstandkoming van haar werken het onvoorziene en intuïtie een rol laat spelen, ogen haar composities toch allerminst ondoordacht. Bijkerk lijkt juist doelbewust op zoek naar evenwicht.
 
Een balans die ze vaak alleen lijkt te kunnen vinden door het steeds opnieuw ordenen van beeldelementen en delen daarvan. En als dat betekent dat zij haar eigen tekeningen en aquarellen daarvoor moet verknippen en in fragmenten terug moet laten keren, dan is dat een vrijheid die ze neemt.
De aquarellen in Tilburg zijn soms keurig ingelijst, soms min of meer achteloos aan de wand bevestigd, soms met de tape waarmee de aquarelvellen opgespannen waren nog als rafelranden aan het papier. Een beetje alsof het een ateliersituatie betreft en de werken nog niet helemaal voltooid zijn. Maar schijn bedriegt en de beschouwer kan niet anders dan ervaren dat het werk van Bijkerk meer is dan de simpele som der delen.